Bierne zabezpieczenie przeciwpożarowe- rodzaje zabezpieczeń przeciwpożarowych

Choć drobna iskra może wywołać ogień, budynki wymagają rozbudowanego systemu zabezpieczeń przeciwpożarowych, by się przed nim chronić. Jednym z kluczowych elementów są zabezpieczenia przeciwpożarowe budynków biernego typu. Ich celem jest podniesienie całego obiektu na wyższy poziom odporności ogniowej. 

Czym są bierne zabezpieczenia przeciwpożarowe?

Projektowanie biernych zabezpieczeń przeciwpożarowych ma jedno podstawowe zadanie: sprawić, by budynek mógł się sam ochronić przed ogniem. Co kryje się pod tą ogólną ideą? Zabezpieczenia przeciwpożarowe biernego typu są wprowadzane już w fazie projektowania budynków, dlatego są one pierwszą linią obrony przed zagrożeniem. Składają się z elementów, które zwiększają wytrzymałość na ogień oraz nośność konstrukcji, pozwalając im "przeciwstawić się" pożarowi oraz spowolnić rozprzestrzenianie się ognia. Do tych elementów należą między innymi ściany, podłogi oraz sufity ognioodporne. Odpowiadają za to specjalne materiały budowlane oraz wyroby, które muszą spełniać konkretne normy techniczne, posiadać certyfikaty oraz deklaracje stałych właściwości użytkowych.

Montaż biernych zabezpieczeń ppoż.

Przy montażu biernych zabezpieczeń przeciwpożarowych chodzi nie tylko o sam budynek, ale także o bezpieczeństwo ludzi. Spowolnienie tempa rozprzestrzeniania się ognia daje zagrożonym osobom więcej czasu na zorganizowanie ewakuacji. Jednocześnie służby ratunkowe, które przybywają na miejsce, mają  bezpieczniejsze środowisko działania w większym przedziale czasu. W odróżnieniu od aktywnych zabezpieczeń przeciwpożarowych, bierna ochrona nie wymaga aktywacji, by zadziałać. Jest wbudowana na stałe w struktury konstrukcyjne. W projektowaniu każdego budynku zarówno architekt, jak i budowniczy powinni uwzględnić zabezpieczenia przeciwpożarowe biernego typu.

Odporność ogniowa - materiały do zabezpieczeń biernych przeciwpożarowych

Materiały używane do stworzenia biernych zabezpieczeń przeciwpożarowych muszą spełniać wymogi Normy PN-EN 13501-1+A1:2010 "Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 1. Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień". Te zasady pozwalają sklasyfikować wyroby budowlane oraz elementy konstrukcyjne pod względem reakcji na ogień oraz toksyczności. Poszczególne klasy określają, w jaki sposób dany materiał wpływa na propagację ognia — niektóre materiały mogą przyspieszać pożar, podczas gdy inne nie dostarczają mu energii. Materiały są podzielone na:

• łatwopalne,
• trudnopalne,
• niepalne,
• ognioodporne.

Aspekty prawne biernych zabezpieczeń przeciwpożarowych

Wprowadzanie biernych zabezpieczeń przeciwpożarowych na etapie projektowania i budowy budynków (zarówno mieszkalnych, jak i publicznych) nie wynika z przypadku, ale jest normą prawną. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wyznacza, w ramach Działu VI oraz rozdziału 2, wymaganą klasę odporności ogniowej dla różnych rodzajów budynków. To właśnie bierna ochrona przeciwpożarowa odpowiada za spełnienie tych wymagań.

Mamy pięć klas odporności ogniowej budynków, od najwyższej (A) do najniższej (E). Szczegóły można znaleźć w § 216 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury. Każda klasa ma określoną liczbę minut dotyczących wytrzymałości, szczelności oraz izolacyjności ogniowej. Kryteria te są zdefiniowane w Polskiej Normie dotyczącej klasyfikacji elementów budynku pod względem odporności ogniowej. Wartości te obejmują:

• główną konstrukcję nośną,
• konstrukcję dachu,
• stropy,
• ściany zewnętrzne,
• ściany wewnętrzne,
• dach.

Kolejna ważna zasada określa klasyfikację budynków oraz ich części jako oddzielne strefy zagrożenia ludzi. Klasy te obejmują:

• ZL I - dla pomieszczeń mogących pomieścić jednocześnie ponad 50 osób, które nie są stałymi użytkownikami i nie są przystosowane dla osób z ograniczoną mobilnością;
• ZL II - przeznaczone dla osób z ograniczoną zdolnością poruszania się, np. szpitale, domy opieki, przedszkola;
• ZL III - budynki użyteczności publicznej, nie mieszczące się w kategoriach ZL I i ZL II;
• ZL IV - budynki mieszkalne;
• ZL V - budynki o charakterze zbiorowym, nie mieszczące się w kategoriach ZL I i ZL II.

Budynki oraz ich części przypisane do poszczególnych kategorii zagrożenia ludzi zostaną przydzielone odpowiednim klasom odporności ogniowej, zgodnie z grupami wysokości budynków: niskie, średniowysokie, wysokie oraz wysokościowe.

Szczegółowe powiązania między kategorią ZL, grupą wysokości a wynikającymi z tego klasami odporności ogniowej opisane są w tabeli § 212 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.